Alle wegen leiden....

Heey bruintje! Je bent vast prachtig! Laat ze maar lu..... hoor. Nee, niet in het oosten geweest. Maar als de rest al zo toeristisch is geworden binnen korte tijd, dan is het oosten misschien wel n goede keuze. Zou wel wat lastiger te bereizen kunnen zijn (ivm de wegen die je al beschrijft). Westen richting Siem Riep was trouwens ook leuk (maar misschien inmiddels ook al toeristisch); Battambang bijv. Of kleine plaatsjes langs het Tonlé Sap meer. I.i.g. trek je dan ook meteen richting Siem Reap (2 vliegen in 1 klap) Swing ze!! Wat heb je daar lang naar gezocht! En nu eindelijk; leuk!!! Dikke kus, El

Hee m'n vorige reactie is zeker niet overgekomen! Vreemd.
Nee zoals Ellen al schreef zijn we niet in het oosten geweest, wel in Siem Riep. Ja heftig die geschiedenis en zeker al die foto's die in die school hangen:( echt bizar) Zet eens een foto van jezelf op de site! Ben benieuwd:) O ja groeten van Oma ( zijn we gisteren geweest) Dikke kusXXX

fijn om van je te horen. Ja, wat een indrukken allemaal he. Ik kan me voorstellen dat alles door elkaar heen vloeit nu. Dans lekker! ik mail je,
dikke kus mamsje
(klopt je telefoonnummer nog? ik krijg je telefonisch niet te pakken....never ending story........)

Zusjelief! Hier is het zo'n beetje kouder dan in Oostenrijk dus jaloers op jou met je zonnetje! Toch elke keer heel fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt:)
Daaag negerinnetje kus

Even in Google gekeken - liefs van Noor
Over het Oosten van -Cambodja Mondulkiri
Het oosten van Cambodja bestaat uit twee provincies: Mondulkiri en Ratanakiri. Ze worden door weinig toeristen bezocht. Aan de ene kant is dat prettig, want de rust en het karakter van de provincies worden daardoor weinig aangetast. Aan de andere kant is het jammer, want het zijn provincies met een eigen sfeer, schitterend natuurschoon en karakteristieke dorpjes van verschillende stammen.

Mondulkiri is zeer dunbevolkt: de provincie is ongeveer 3x groter dan Gelderland maar er wonen slechts 40.000 mensen. De hoofdstad heet officieel Sen Monorom, maar de meeste Cambodjanen noemen deze plaats ook Mondulkiri. Sen Monorom ligt op 900 m hoogte; de stad heeft daardoor een koeler klimaat dan de rest van Cambodja.
In tegenstelling tot wat veel toeristen denken, is Mondulkiri gemakkelijk over de weg bereikbaar. Het grootste deel van de bijna 400 kilometer van Phnom Penh naar Sen Monorom bestaat uit goed berijdbaar asfalt of gravel. Na de brug over de Mekong bij Kompong Cham is er bovendien vrijwel geen verkeer meer. Het landschap is zeer gevarieerd: bossen afgewisseld door grote open vlaktes, groene heuvels en droge savanne. Nu eens lijkt het landschap op het heuvelachtige Wales, dan weer waan je je in de droge gebieden van Afrika inclusief hutjes van stro, en een paar kilometer verderop rij je door dichte jungle.
Sen Monorom zelf is niet veel meer dan een dorp. De meeste toeristen gaan eropuit om de watervallen in de omgeving te bekijken. Er zijn enkele heel indrukwekkende, maar uiteraard vooral in of vlak na de regentijd. Helaas zijn de meeste wegen rond Sen Monorom dan slecht begaanbaar, al wordt er gewerkt aan verbetering. Een trek op de rug van een olifant brengt uitkomst, want die dieren banjeren overal vrolijk doorheen.

Ratanakiri ligt in het noordoosten van Cambodja. De hoofdstad heet Banlung. Tegenwoordig gaan er bussen rechtstreeks van Phnom Penh naar Stung Treng, dat aan de Mekong ligt. Van Stung Treng ben je nog zeker drie uur onderweg naar Banlung. De meeste toeristen vliegen dan ook naar Ratanakiri, al gebeurt dat met stokoude en niet erg betrouwbare Antonov-vliegtuigjes.

Net als in Mondulkiri vind je ook in Ratanakiri minderheidsgroepen (verzamelnaam: Khmer Loeu of chunchiet). De aantrekkingskracht zit niet in hun bijzondere klederdrachten, want die dragen ze niet (meer). Wel is hun huizenbouw bijzonder. Zo bouwen de Tampoun huizen op palen voor huwbare jongeren. Zo kunnen die in alle rust en onttrokken aan nieuwsgierige blikken hun huwelijkspartner kiezen. De begraafplaatsen zijn ook bijzonder: de graven worden bewaakt door kleurrijke houten beelden.
Ratanakiri, tegen de Laotiaanse grens, ligt Virachey National Park. Het is een van de ruigste gebieden in Cambodja en nauwelijks ontwikkeld voor het ontvangen van bezoekers. Er leven olifanten, luipaarden en tijgers, maar om die te zien moet je zeker vijf dagen uittrekken. Alleen dan zul je ver in het park doordringen.

Vlak bij Banlung ligt Yeak Lom, een kratermeer van 70 meter diep, omgeven door jungle. Het water is kristalhelder en het is daarom een perfecte plek voor een duik. Volgens de stammen in de omgeving leven er geesten in het water en voor hen is het meer dan ook heilig. Meer informatie over de minderheidsgroepen vind je in een bezoekerscentrum bij het meer.

Voor de echte avonturiers is de route van Banlung naar Sen Monorom een belevenis. Doe dit nooit zonder een gids, want op veel plaatsen is de "weg" niet meer dan een smal paadje. Daarom kan dit ook alleen met een off-road motor, alhoewel Cambodjanen er hun hand niet voor omdraaien op een gewoon brommertje van de ene provinciehoofdstad naar de andere te rijden.

Hee meis
Wat leuk om je berichtjes te volgen en te lezen over al je nieuwe indrukken en ervaringen.
En wat leuk dat je daar ook lekker kan dansen!
Hier ligt de sneeuw nu ongeveer tot de enkels en is iedereen aan het schaatsen, maar dat zal je vast al gehoord hebben.
Het dansen hier schiet er ook een beetje bij in de laatste tijd, maar dat moeten we maar weer inhalen als je weer terug bent(-: